Flickr
Posted On Monday, November 24, 2008 at by Unknown
This is a test post from 
, a fancy photo sharing thing.
ဒီစစ္တပ္ကို ျဖဳတ္ခ်စို႕လား....
Posted On Monday, February 18, 2008 at by Unknown
လူထုဆႏၵခံယူပြဲ လုပ္ေတာ့မယ္..........
ေၾသာ္....... လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၈ ႏွစ္တုန္းက ကၽြန္ေတာ္ အသက္ ၁၁ ႏွစ္။ အိမ္နားက မဲ႐ံု တစ္ခုကို တစ္မိသားစုလံုးသြားၾက။ ေထာက္ခံမဲ ကို ၾကက္ေျခခတ္ၿပီး ေပးရမယ္တဲ့.....
“အေမ.. မဲေပးခ်င္တဲ့သူကို ၾကက္ေျခခတ္ရမွာေနာ္”
ေျပာသူက ေဖေဖ...
“ေအးပါ... ငါသိပါတယ္”
ျပန္ေျဖလိုက္သူက ကၽြန္ေတာ့္ အဘြား
တက္ၾကြတဲ့ ေခ်လွမ္းေတြနဲ႕ ေရွ႕ေရာက္ေနတာက ကၽြန္ေတာ့္ အေမ....
ဘာကိုလိုခ်င္ေနမွန္း ေသခ်ာမသိေပမယ့္ လြတ္လပ္စြာ ဆိုတဲ့ စကားလံုးနဲ႕ ေရးသားခြင့္၊ ေျပာဆိုခြင့္၊ ေတြးေခၚခြင့္ ဆိုတာေတြကို တြဲစပ္ၿပီး အဓိၶပါယ္ နားလည္တတ္ေနၿပီ ျဖစ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္။ အ၀တ္အစား လွတ ပတ ၀တ္ၿပီး ဘာမွန္းမသိဘဲ ေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ ညီမ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႕ မိသားစုရဲ႕ တိုးတိတ္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြကေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဆိုတဲ့ အမည္ရယ္၊ ခေမါက္ အမွတ္တံဆိပ္ရယ္ ငါတို႕ျမန္မာေတြ လြတ္လပ္ေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ အေတြးေတြရယ္ ေပါင္းစပ္ၿပီး တက္ၾကြ၊ ရႊင္လန္းေနပါတယ္။
ေဖေဖ တို႕ တစ္လွည့္စီ မဲသြားထည့္ၾက အိမ္အျပန္ခရီးမွာေတာ့ ေဖေဖက
“အေမ.. ဘယ္သူ႕ကို မဲထည့္လိုက္လဲ”
“ဟဲ့ ... ဗိုလ္ခ်ဳပ္သမီး ေပါ့ဟဲ့”
“ကၽြန္ေတာ္က အေမမွားထည့္မိမွာ စိုးလို႕ပါ”
“ေအးပါ... ငါသိပါတယ္”
ညေနဘက္ မဲ ႐ံုမွာ မဲ ေၾကညာေတာ့
တ.ဆ.ည “...”
တသီးပုဂလႅ “...”
အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ “..”
ေဟး...... ဆူညံလိုက္တဲ့ အသံေတြဆိုတာ တစ္ရပ္ကြက္လံုး ေပါက္ထြက္မတတ္...
အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ မွ ေထာက္ခံမဲ “...” နဲ႕ အႏိုင္ရပါသည္ ဆိုတဲ့ အသံကိုေတာင္ ေသေသခ်ာခ်ာ မၾကားရေလာက္ေအာင္ ဖံုးလႊမ္းေနပါေတာ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕အားလံုးရဲ႕ ရင္ထဲမွာ အမ်ိဳးအမည္ မေဖာ္ျပတတ္တဲ့ ၀မ္းသာမႈ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ ေတြဟာ ထိမ္းသိမ္း မရႏိုင္ေလာက္ေအာင္ တစ္ေလာကလံုး အေပ်ာ္ေတြနဲ႕ ျပည့္ေနပါတယ္။ ေပးခဲ့ရတဲ့ အသက္ေတြအတြက္ ေလးစားစြာ ၾကည္ညိဳမႈ ဦးေဆာင္ တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသားမ်ားကို အားက်မႈ ေက်းဇူးတင္မႈ ေတြဟာ လူတိုင္းရင္မွာ ျပည့္ႏွက္ေနခဲ့ပါတယ္။
ေနရာတိုင္းမွာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြနဲ႕ ျပည့္ေနပါတယ္... စစ္တပ္ေတြပဲ ရွိတယ္ဆိုတဲ့ ေနရာေတြမွာလဲ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈေတြဟာ ေၾကာက္ခမန္းလိလိ.... အျပတ္အသတ္ ႏိုင္ပါတယ္ ဆိုတဲ့ သတင္းေတြက ေနရာအႏွံ႕ .....
ဒါေတြကို ဖ်က္ဆီးပစ္သူေတြက ေယာက္်ားစကား မေျပာတဲ့ ေယာက်္ားေကာင္းဆိုတဲ့ စစ္တပ္။ စစ္တန္းလ်ားကေန ဘယ္ကဘယ္လို ရာဇ ပလႅင္ျဖစ္သြားမွန္းမသိ.... အႏိုင္ရပါတီကို အာဏာလႊဲမေပး... ဟိုဟာလုပ္မယ္၊ ဒီဟာလုပ္မယ္။ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္က လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ေတြကို အမႈဆင္ ဖမ္းဆီး။ အကြက္ခ် ဖမ္းဆီး။ ဘာမွကို အေၾကာင္းမျပဘဲ ဖမ္းဆီး။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျပည္သူေတြက ၾကည့္ေနရတယ္ ဘာမွ မလုပ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး....
ကၽြန္ေတာ္တို႕ ခင္ဗ်ားတို႕ လူတိုင္းလိုလို ေက်ာင္းသားဘ၀ကို ျဖတ္သန္းလာတာပါ...
ခင္ဗ်ားလဲ ေက်ာင္းသားပါ ကၽြန္ေတာ္လဲ ေက်ာင္းသားပါ
ေက်ာင္းသူေတြဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ႕ ညီမေတြ၊ အမေတြ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြပါ
လူထုဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ခင္ဗ်ားတို႕ရဲ႕ မိဘေတြ ေဆြမ်ိဳးေတြပါ
ရဟန္း သံဃာဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ခင္ဗ်ားတို႕ရဲ႕ ခိုကိုးရာ ေတြပါ
ခင္ဗ်ားတို႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေက်ာင္းသားေတြကို သတ္...
ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ႕ ညီမေတြ အမေတြ ကို အဓမၼက်င့္၊ သတ္...
ကၽြန္ေတာ္တို႕ ခင္ဗ်ားတို႕ရဲ႕ မိသားစုေတြကို တကြဲ တျပားျဖစ္ေအာင္လုပ္...
ဒုကၡေတြ ေ၀ေနေအာင္လုပ္....
ကၽြန္ေတာ္တို႕ ခင္ဗ်ားတို႕ ကိုးကြယ္တဲ့ သံဃာကိုသတ္....
တစ္ႏိုင္ငံ လံုးကို အကြက္ခ် ဖ်က္ဆီးၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ေနာ္တစ္ေခါက္ ေျပာျပန္တာက
“လူထု ဆႏၵခံယူပြဲ လုပ္မယ္တဲ့” .......... စဥ္းစားၾကပါဦးဗ်ာ..........
ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဘယ္ႏွစ္ခါ ေျပာရဦးမွာလဲ.. ဘယ္ႏွစ္ခါျပရဦးမွာလဲ.. ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ႕ ဆႏၵေတြကို
ဆႏၵေတြ ျပလြန္းလို႕လဲ ရင္ဘတ္မွာ အေပါက္ေတြ အထပ္ထပ္ျဖစ္ေနၿပီ
ညစ္တတ္တဲ့၊ ညစ္ပတ္တဲ့
ကတိမတည္တဲ့..
ဒီ အမ်ိဳးေကာင္းသားဆိုတဲ့ စစ္တပ္နဲ႕ေတာ့
ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ႕ ဆႏၵေတြကို ျပရင္းနဲ႕ပဲ
လံုးပါး ပါးေတာ့ မွာပဲ ထင္တယ္...
မႏိုင္မခ်င္း ေခါင္းပန္းလွန္ခ်င္ေနတဲ့သူေတြ
မႏိုင္မခ်င္း ေျခေထာက္ထိုးခံ ခ်င္တဲ့သူေတြ.
မႏိုင္မခ်င္း ထပ္ေလွ်ာက္ပါဦးလို႕ ေျပာတတ္တဲ့သူေတြ
ကဲဗ်ာ..
ခင္ဗ်ားလဲ ေယာက်္ား ကၽြန္ေတာ္လဲ ေယာက္်ား
ခင္ဗ်ားလဲ ဗမာျပည္သား က်ဳပ္လဲ ဗမာျပည္သား
က်ဳပ္တို႕ေတြ ဒီအတိုင္းၾကည့္ေနလို႕ကေတာ့
ျမန္မာျပည္ ကၽြန္ဘ၀က လြတ္မွာမဟုတ္ဘူး
ထမင္းတနပ္ စားေနရရင္ ၿပီးၾကေၾကးလား
ခင္ဗ်ား ဗမာျပည္သား မဟုတ္ဘူးလား
ဗမာျပည္ဆိုတာ ဘုရားေပၚ ဘိနပ္စီး အတက္ခံတဲ့ သူေတြ မဟုတ္ဘူး
ေနမ၀င္ အင္ပါယာ ဆိုတာႀကီးေတာင္ လြတ္လပ္ေရး ေပးပါေတာ့မယ္လို႕ ေျပာခဲ့ရတာ
ေနမ်ိဳးႏြယ္ေတြလဲ အကုန္ေျပးခဲ့ၾကရတာ
ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း
ေရတြက္လို႕ မရႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ပညာရွိ သူရဲေကာင္းေတြ ေပၚေပါက္ခဲ့တာ
အႏုပညာ၊ ယဥ္ေက်းမႈမွာ အေရွ႕ေတာင္ အာရွ မေျပာနဲ႕ တကမၻာလံုးနဲ႕ ရင္ေဘာင္တန္းႏိုင္တာ
ကဲ ဒီ စစ္တပ္ မေလာက္ေလး မေလာက္စားကို ေၾကာက္မ်ားေနသလား ကိုယ့္လူ
ကဲ ဗ်ာ စကားေတြ အသာထားၿပီး ဒီစစ္တပ္ကို ျဖဳတ္ခ်လိုက္စို႕လား
Blog ဆက္ေရးေနပါဦးမည္
Posted On Monday, January 28, 2008 at by Unknown
တျခားလူမ်ား Blog ေရးၾကသည္မွာ မည္သည္ အခက္အခဲမ်ား ႀကံဳေတြ႕ၾကသည္ကိုေတာ့မသိ။ ကၽြန္ေတာ္ တြင္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ခက္ေနသည္။ ကၽြန္ေတာ့္တြင္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရွိ၏။ ထိုသူငယ္ခ်င္းမွာ အလြန္ေတာ္ေသာ သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ထက္ အသက္အတန္ ငယ္ေသာ္လည္း သူ၏ အတတ္ပညာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ေလးေလးစားစားပင္ ဆက္ဆံပါ၏။ Blog ေရးခါစ ကၽြန္ေတာ္သည္ သူႏွင့္ ပါတ္သက္သည့္ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကို Blog ေပၚတြင္ ေရးသားလိုက္မိပါသည္။
ထိုေနာက္ ကၽြန္ေတာ္၏ Blog သို႕လာၾကည့္ၾကရန္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအားလံုးကို Email ပို႕လိုက္ပါသည္။ ေနာက္တစ္ေန႕တြင္ပင္ သူႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ တျခားကိစၥတစ္ခုႏွင့္ ပါတ္သက္၍ စကားမ်ားကာ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ သူငယ္ခ်င္း(မိတ္ေဆြ) အျဖစ္မွ ျပတ္စဲသြားေလသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ စိတ္မေကာင္းပါ။ ကၽြန္ေတာ္၏ အက်င့္တစ္ခုက ေတာ္ေသာသူ၊ Logic ေကာင္းေသာသူဆိုလွ်င္ ေတာ္ေတာ္ခင္တြယ္ တတ္သည္။ အဆက္အသြယ္လည္း မျပတ္လိုပါ။ အလြန္တရာ သေဘာက်တတ္၏။ ထိုသို႕ ခင္မင္သည္ႏွင့္ အမွ် ကၽြန္ေတာ္ နက္နက္ ႐ႈိင္းရႈိင္း ခံစားရသည္။ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ထဲတြင္ ေတာ္ေတာ္ေလး အဆင္မေျပ ျဖစ္သြား၏။ ကိုယ္ ေရးထားေသာ အေၾကာင္းအရာကို လူအမ်ားေရွ႕ ခ်ျပရာတြင္ ေတာ္ေတာ္ ေၾကာက္ဖို႕ေကာင္းပါလား ဆိုေသာ အသိတရား ရလိုက္သည္။
ထိုအခါ ကၽြန္ေတာ္ ေရးခ်င္သလို၊ စိတ္ကူးရွိသလို ေရးလိုက္မိေသာေၾကာင့္ အဆင္မေျပမႈကို ခံစားရသည္ ဟု ေကာက္ခ်က္ ခ်မိသည္။ ထိုအခါ ကၽြန္ေတာ္ေရးလိုေသာ အေၾကာင္းအရာကို ကၽြန္ေတာ္ေရးခ်င္သလို မွ ေရးခြင့္ မရပါလွ်င္ မည္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ Blog ရမည္နည္း ဟု စဥ္းစားမိလာသည္။ သို႕ႏွင့္ ပင္ ကၽြန္ေတာ္ Blog ႏွင့္ ေတာ္ေတာ္ေလးကို အဆက္ျပတ္သြားသည္။
ေနာက္ေနာင္ေတာ့ သတိထားရေပေတာ့မည္။ စကားမကၽြံေအာင္၊ ႏႈတ္မလြန္ေအာင္ ခါးသီးေသာအေတြ႕အႀကံဳ သင္ခန္းစာကို သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ရင္းႏွီးၿပီးမွ ရေသာ အေတြ႕အႀကံဳမွာ အေတာ္တန္ဖိုးရွိေပသည္။ ထိုအေတြးႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္တည္း ရရွိလိုက္ေသာ ခံယူခ်က္မွာ Blog ေရးသူသည္ စဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္ ႐ံုမွ်မက သတၱိလည္း ရွိဖို႕လိုသည္ဆိုေသာ ကိစၥျဖစ္ေပသည္။ မိမိေျပာလို ေသာ အေၾကာင္းအရာႏွင့္ ေစတနာ မွန္လွ်င္မူ ဆံုး႐ံႈးမႈမ်ားကို ခံႏိုင္ရည္ရွိရေပလိမ့္မည္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ေလ ကၽြန္ေတာ္ Blog ဆက္ေရးေနပါဦးမည္။ မည္သူမွ် မဖတ္လွ်င္လည္း ဆက္ေရးေနပါဦးမည္။ ျပႆနာမ်ား တက္လွ်င္လည္း ဆက္ေရးေနပါဦးမည္။ ဆံုး႐ႈံးမႈမ်ားရွိလွ်င္လည္း ဆက္ေရးေနပါဦးမည္။ တစ္ေယာက္မွ် မႀကိဳက္ၾကလွ်င္လည္း ဆက္ေရးေနပါဦးမည္။
ဟုတ္ကဲ့ပါ..... Blog ဆက္ေရးေနပါဦးမည္။
မင္းငယ္ပါေသးတယ္..
Posted On at by Unknown
ကၽြန္ေတာ္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ေနစဥ္က အထက္ပါစကားမ်ိဳးကို အႀကိမ္ႀကိမ္ ၾကားရေပ သည္။ ၾကင္နာသေယာင္ျဖင့္ ႏွိမ္ခ်ေသာ စကားဟု ခံစားရသည္။ လူတစ္ေယာက္၏ စကား တစ္ခြန္းကို အေလးထားသင့္ မထားသင့္ဆိုသည္ကို သူတင္ျပေသာအေၾကာင္းအရာ၊ အခ်က္အလက္၊ မွ်တမႈတို႕ႏွင့္ မဆံုးျဖတ္ပဲ ထိုသူ၏ အသက္အရြယ္ႏွင့္ ဆံုးျဖတ္သင့္ သလား စဥ္းစား စရာပင္ ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ႏိုင္ငံတြင္ လူငယ္တစ္ေယာက္ က ကိစၥတစ္ခုကို ၀င္ေရာက္ေဆြးေႏြး လိုလွ်င္ မင္း ငယ္ပါေသးတယ္ ဆိုသည္ႏွင့္ မင္းကမ်ား ႀကီးႀကီး က်ယ္က်ယ္္ ဆိုသည့္ စကားႏွစ္ လံုးၾကားထဲတြင္ပင္ နစ္ျမဳပ္ေနရေပသည္။
ထိုစကား ႏွစ္လံုး၏ စုေပါင္း အဓိပါယ္မွာ အသက္အရြယ္ မျပည့္ေသးလွ်င္ ႀကီးႀကီးက်ယ္ က်ယ္ မလုပ္ရ မေျပာရ ဆိုေသာ အဓၶိပါယ္ႏွင့္ တူတူပင္ျဖစ္သည္။ ထိုအခါ တိုင္းျပည္ပ်က္ေလ သည္။ ကၽြန္ေတာ္လူႀကီးမ်ားကို ေစာ္ကားလိုေသာ စိတ္ကူးမရွိပါ။ သို႕ေသာ္ ယခုအခ်ိန္တြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ တိုင္းျပည္သည္ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေအာက္တြင္ က်ဆံုးလ်က္ ရွိေနရာ အဓိက က်ေသာ အခ်က္မ်ားထဲတြင္ ထိုအခ်က္လည္းပါ၀င္ေပသည္။ လူငယ္မ်ား Hip Hop သီခ်င္း သီဆိုေသာအခါ၊ အ၀တ္အစား ေၾကာင္ေၾကာင္က်ားက်ား ၀တ္ဆင္သည့္အခါ ျမန္မာႏိုင္ငံႀကီး၊ ယဥ္ေက်းမႈႀကီး ပ်က္စီးမတတ္ ေျပာဆို တတ္သေလာက္။ လူႀကီးမ်ား လာဘ္စားသည့္အခါ၊ ကိုယ္က်င့္တရားမေကာင္းေသာအခါတြင္ေတာ့ ပါးစပ္ ပိတ္ေနတတ္ေလသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ မေျပာရဲေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ျပတ္ျပတ္ သားသား ေျပာရမည္ဆိုပါက ကၽြန္ေတာ္တို႕၏ ေရွ႕မွ လူႀကီးမ်ား တာ၀န္မေက်ပါ။
သို႕ေသာ္လည္း ယေန႕တိုင္ ညီေလးမင္းငယ္ပါေသးတယ္။ ညီမေလး မင္းငယ္ပါေသး တယ္။ မင္းမသိပဲ ေလ်ာက္မလုပ္ပါနဲ႕ ငါတို႕အစီအစဥ္ေတြ ပ်က္ကုန္လိမ့္မယ္။ (တကယ္ကေတာ့ ပ်က္သြားလဲ ေအးတာပါပဲ။ အခ်ိန္ကုန္႐ံုက လြဲၿပီးေအာင္မွ မေအာင္ျမင္တာ)။ ဆိုေသာ စကားမ်ားႏွင့္သာ လံုးလည္ ခ်ာလည္ လိုက္ေနၾကသည္။ ေျပာၾကေပဦးမည္ လူငယ္ေတြက အသံုးမွ မက်တာ။ ကၽြန္ေတာ္လဲ ျပန္ေျပာပါဦးမည္ အသံုးက်ေအာင္မွ မလုပ္ေပးႀကတာ။
ကၽြန္ေတာ္ စကၤာပူကို ေရာက္လာပါသည္။ သူ႐ို႕ တိုင္းျပည္ တိုးတက္ေနပါသည္။ လူအမ်ား စည္းကမ္းရွိေနၾကပါသည္။ ေသေသခ်ာခ်ာ ေလ့လာၾကည့္ပါက ခေလးတစ္ေယာက္ ဟာ အေၾကာက္ကေလးေတာ့ ရွိမွ ဆိုေသာ စကားမ်ိဳး တစ္ခါမွ် မၾကားဖူးပါ။ ခေလးတစ္ေယာက္ ကို တုတ္ႏွင့္ ႐ိုက္ဆံုးမသည္ကို လည္း တစ္ခါမွ် မျမင္ဖူးပါ။ ကၽြန္ေတာ္မ်ား မွားေနလားေတာ့ မသိ။ လူမ်ားသည္ အသိစိတ္ဓါတ္ႏွင့္ ေနထိုင္ၾကသည္ အသိစိတ္ဓါတ္ကို တိုးတက္လာေအာင္ စာအုပ္ စာေပ တို႕ႏွင့္ ျပဳျပင္ေပးၾကသည္။ အေၾကာက္တရားႏွင့္ မျပဳျပင္ၾကပါ။ ထိုသို႕ အေၾကာက္ တရားႏွင့္ မျပဳျပင္ေသာ တိုင္းျပည္မ်ား တိုးတက္ၿပီး အေၾကာက္တရား လက္ကိုင္ ထားေသာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ႏုိင္ငံ တ႐ုတ္ကၽြန္ျဖစ္ေနရေပသည္။
ထိုအက်င့္ႀကီးကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဆုပ္ကိုင္ဦးမည္ဆိုပါက ေနာက္ထပ္ အလြဲႀကီး လြဲၾကေပဦးမည္။ ထိုအေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ လူႀကီးေပါက္စ (အသက္ႀကီး လာသည္ကို ဆိုလုိပါသည္) မ်ားသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အလွည့္တြင္ တာ၀န္ေက်ေအာင္ လုပ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႕၏ ေနာက္မ်ိဳးဆက္သစ္မ်ားကို အေၾကာက္တရားျဖင့္ မဟုတ္ပဲ ဆင္ျခင္တံု တရားျဖင့္ ဘ၀ကို တည္ေထာင္ႏိုင္ရန္ ေစာင့္ေရွာက္သင့္ေၾကာင္း တိုက္တြန္းလိုက္ရေပသည္။
