A Man, near your house

ပထမဆံုး ေျပာခ်င္တာကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွမဟုတ္ဘူးဆိုတာပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ Blog ရဲ႕ နာမည္အတိုင္းပါပဲ။ မိတ္ေဆြတို႕ျမင္ေနက် မိတ္ေဆြတို႕ေဘးအိမ္က လူတစ္ေယာက္လို သာမန္ပါ။ သာမန္ေနထိုင္ပါတယ္။ သာမန္ေျပာဆိုပါတယ္။ သာမန္ပညာတတ္ပါတယ္။ သာမန္အသက္ေမြး ၀မ္းေက်ာင္းအလုပ္ လုပ္ကိုင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေျပာတဲ့စကားမ်ားဟာလဲ သာမန္ ျပည္သူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ရင္ဖြင့္တဲ့စကားမ်ားလို႕သာ မွတ္ယူေစခ်င္ပါတယ္။ မွားခ်င္လဲမွားႏိုင္ပါတယ္။ မွန္သင့္သေလာက္လဲ မွန္ပါလိမ့္မယ္။ ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ႐ိုးသားစြာ ေျပာပါမယ္။

လက္ရွိအေျခအေန

ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရး စတင္ျဖစ္ပြားခဲ့သည္။ တိုင္းသူျပည္သားမ်ား အံုးအံုး၊ ကၽြက္ကၽြက္ ပါ၀င္ခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေမ့ထားလို႕မရသည္မွာ ႀကံဖြံ႕ႏွင့္ စြမ္းအားရွင္ကဲ့သို႕ေသာ မိမိတဖို႕ထဲသာၾကည့္ေသာသူမ်ားလည္း ေပၚေပါက္လာေလသည္။ အခ်ိဳ႕ဆိုပါလွ်င္ ၁၉၈၈ အေရးအခင္းတြင္ ေရွ႕တန္းမွပါ၀င္ခဲ့သူမ်ားပင္ ပါေသးသည္ဟု ၾကားရေပသည္။ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရး၏ ပထမပိုင္း ေန႕ရက္မ်ားတြင္ ကၽြန္ေတာ္အားတက္မိေလသည္။ သတင္းမ်ားကို ဖတ္တိုင္းလည္း အားရစရာ အေၾကာင္းမ်ားသာ ၾကားရေလသည္။
သံဃာေတာ္မ်ား ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အိမ္ရွိရာသို႕သြားသည့္သတင္းႏွင့္ အန္တီစုမွ ထြက္လာကာ သံဃာမ်ားကို ဂါရ၀ ျပဳေသာေန႕သည္ ကၽြန္ေတာ္ဘ၀တြင္ တက္ႀကြျခင္းမ်ား ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားႏွင့္ ၀မ္းသာၾကည္ႏူးမႈေၾကာင့္ က်ေသာ မ်က္ရည္ဆိုသည္ကို အျပည္အ၀ ခံစားရေလသည္။ ရင္ထဲတြင္ မထိမ္းသိမ္းႏိုင္ေလာက္ေအာင္ တုန္လႈပ္မိသည္။ တက္ၾကြမိသည္။ ေၾသာ္ တပ္မေတာ္သားမ်ားသည္လည္း သံဃာေတာ္မ်ားကိုေတာ့ မပစ္ခတ္ သံဃာေတာ္မ်ား၏ ေမတၱာစြမ္းမ်ားျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ႏိုင္ငံႀကီး ျငိမ္းခ်မ္းရေပေတာ့မည္ဟု ၀မ္းသာမိသည္။ ဆရာေတာ္၊ သံဃာေတာ္မ်ားႏွင့္ ဆက္ဆံမႈမ်ားဖူးေသာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္သံဃာေတာ္မ်ားကို အလြန္ယံုၾကည္ေပသည္။ ဥာဏ္ပညာ ၾကီးမားမႈ ႐ိုးသားမႈ၊ စိတ္ရွည္မႈ၊ သည္းခံမႈ စသည့္အရာမ်ားတြင္ သံဃာေတာ္ဆိုသည့္အတိုင္း အလြန္မွ ေလးစားၾကည္ညိဳဖြယ္ ေကာင္းလွေပသည္။ ထိုေနာက္တြင္ကား အစိုးရမွ စတင္ပစ္ခတ္ ေၾကာင္းၾကား ရသည့္ေနတြင္ ကၽြန္ေတာ္စိတ္ထဲတြင္ ပထမ ေဒါသထြက္မိသည္။ ေနာက္ပိုင္းခံစားရသည္မွာ ေဒါသမဟုတ္ေတာ့ေခ်။ ၀မ္းနည္းမႈမ်ားပင္ျဖစ္ေပသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားသည္ ဤမွ်ေလာက္ထိေအာင္ ႐ိုင္းစိုင္းကုန္ၿပီလား။ ဘုရားကို ဘုရားမွန္းမသိေအာင္ တရားကို တရားမွန္းမသိေအာင္၊ သံဃာကို သံဃာမွန္းမသိေအာင္ ႐ိုင္းစိုင္းကုန္ၿပီလား။ ဘုရားေပၚသို႕ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ား ဖိနပ္စီးတက္ရာမွစတင္ခဲ့ေသာ သပိတ္သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံလြတ္လပ္ေရး ရသည္အထိအေရးပါခဲ့ေပသည္။ ထိုသို႕ေသာ ႏုိင္ငံတြင္ ယခုကဲ့သို႕ေသာ အျပဳအမူမ်ိဳးကို လက္ခံႏိုင္ေသာ ႏိုင္ငံသားမ်ားရွိေနၿပီလား။ ထိုကဲ့သို႕ေသာ အမႈမ်ိဳးကို မိမိတို႕ကိုယ္တိုင္ က်ဴးလြန္ရမည္ကို ၀န္မေလးသည့္တိုင္ေအာင္ မိုက္မဲသူမ်ားရွိေနၿပီလား။ မိမိတို႕တဘ၀တာ ေကာင္းစားေရးကို ဦးစားေပးလိုသူမ်ားရွိေနၿပီလား။ မည္ကဲ့သို႕မွ် မေျဖႏိုင္ေသာ ေမးခြန္းမ်ားျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ၀မ္းနည္းခဲ့ရသည္။ အဆံုးစြန္ဆံုးထိတိုင္ေအာင္ မိုက္မဲခဲ့ၾကေသာ ျမန္မာမ်ားသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏိုင္ငံတြင္ ထြက္ေပၚခဲ့သည္။ သံဃာေတာ္ကို ႐ိုက္၀ံ့သူမ်ားထြက္ေပၚခဲ့သည္။ သံဃာေတာ္ကို ပစ္၀ံ့သူမ်ားထြက္ေပၚခဲ့သည္။
စစ္အစိုးရ၏ မိုက္႐ိုင္းမႈမွာ သံပတ္ကုန္ေနၿပီျဖစ္ေပသည္။ ထိုထက္ပို၍ ႐ိုင္းစိုင္းစရာ ကမာၻေပၚတြင္ မရွိေတာ့ေပ။ မိမိတို႕ေန႕စဥ္ရွိခိုးေနၾကေသာ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ ဆိုသည္ ရတနာသံုးပါ၏ မ်က္ႏွာကိုမွ် မေထာက္ထားမႈသည္ စစ္အစိုးရ၏ သံပါတ္ကုန္ေနမႈပင္ျဖစ္သည္။ ထိုျဖစ္စဥ္မ်ားတြင္ ဘုရားကို ဘုရားမွန္း မသိေသာ၊ သံဃာကို သံဃာမွန္းမသိေသာ စစ္သားမ်ားလည္းပါသည္။ စစ္သားမ်ားကို မဖြယ္မရာ ျပေနေသာသူမ်ားလည္း ပါေပသည္။ မည္သည့္မ်က္ႏွာကိုမွ် မေထာက္ပဲ ပိုက္ဆံေထာင္ဂဏန္းမွ် ရဖို႕အတြက္ တုတ္ကိုင္ရဲေသာစြမ္းအားရွင္ဆိုသူမ်ားလည္းပါေပသည္။ ထိုသူမ်ားသည္လည္း ျပည္သူမ်ားထဲမွ ျဖစ္ေပသည္။ ထိုကဲ့သို႕ေသာသူမ်ားကို အဘယ္ကဲ့သို႕ေသာ မိခင္က ေမြးထုတ္ေပးသနည္းဟု ေမးရမလိုပင္ျဖစ္ေနသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕၏ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးသည္ ၿပီးေျမာက္သည့္တိုင္ေအာင္ဆင္ႏြဲရန္ စတင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ သို႕ေသာ္လည္း ထိုသို႕ေသာလူမ်ား၏ ၾကားတြင္ အျပည့္အ၀ မေအာင္ျမင္ခဲ့ေပ။
အ႐ံႈးထဲမွ အျမတ္မွာ ဦးဇာဂနာကဲ့သို႕ေသာ၊ ဦးေက်ာ္သူကဲ့သို႕ေသာ၊ ဦးေအာင္ေ၀း ကဲ့သို႕ေသာ လူမ်ိဳးမ်ား ေပၚထြက္လာခဲ့သည္။ Blogger မ်ားစြာလင္းလက္ခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕သတင္းမ်ားကို ထို Blogger မ်ားထံမွဖတ္ၾကရေပသည္။ အပိုအလိုမရွိေသာ သတင္းမ်ား ရခဲ့ၾကသည္။ ႐ိုးသားေသာ၊ မည့္သူ႕မ်က္ႏွာမွ် မၾကည့္ေသာ၊ လြတ္လပ္ေသာ၊ ပြင့္လင္းေသာ သတင္းမ်ားဖတ္ခဲ့ၾကရသည္။ ထိုသတင္းမ်ားမွတဆင့္ တကမာၻလံုး သိခြင့္ရခဲ့ၾကသည္။ သတင္းမီဒီယာမ်ားရွိေသာ္လည္း စိတ္ထဲတြင္ရွိသည့္ အတိုင္းေျပာရလွ်င္ အားမရႏိုင္။ ဥပမာအားျဖင့္ VOA, DVB စသည့္ သတင္းမီဒီယာမ်ား သည္ ႐ိုးသားေသာ၊ ပြင့္လင္းေသာ၊ လြတ္လပ္ေသာ၊ မည္သူမ်က္ႏွာမွ် မၾကည့္ေသာ သတင္းမ်ားထုတ္မေပးႏိုင္ခဲ့ေခ်။ VOA မွ သတင္းထုတ္ျပန္သည္မွာ ေနာက္က်ေနၿပီး။ DVB မွ မိမိလိုရာကို ဆြဲေျပာလိုေသာစိတ္မ်ားေနသည္။ ကိုနစ္ေနမန္းတို႕ ကိုကေဒါင္းညင္သာတို႕ ကိုထိုက္ တို႕ကဲ့သို႕ေသာ သတင္းမ်ိဳးကို မေပးႏိုင္ခဲ့ေပ။

ကၽြန္ေတာ္တို႕အဆံုးစြန္ထိ မေအာင္ျမင္ေသးျခင္းမွာ ျပတ္ျပတ္သားသားေ၀ဖန္ရလွ်င္ နအဖ၏ လူမဆန္မႈ ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕တြင္ တိက်ေသာေခါင္းေဆာင္မႈမရွိျခင္း တို႕ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ယခုထက္တိုင္ ပန္းတိုင္ကိုမည္သို႕သြားရမည္နည္း ဆိုသည္မွာ ေ၀၀ါးေနတုန္းပင္ျဖစ္သည္။ မည္သည့္လမ္းေၾကာင္း ႏွင့္ သြားမည္နည္း တိတိပပ မည္သူမွ် မေျပာႏိုင္ေပ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕အျမင္အားျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕အားလံုးတြင္ တိက်ျပတ္သားေသာ လမ္းေၾကာင္းရွိရမည္။ ထိုလမ္းေၾကာင္းကို တိက်ျပတ္သားယံုၾကည္စြာျဖင့္ အေကာင္ အထည္ေဖာ္မည့္သူမ်ားလိုအပ္ေပသည္။ ဒီမိုကေရစီ အေရးကို ျပင္းထန္ေသာယံုၾကည္ခ်က္၊ ႀကီးမားေသာ ဥာဏ္ပညာ၊ တိုင္းျပည္အတြက္မွ လြဲ၍ ဘာမွစိတ္မ၀င္စားႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ႐ိုးသားမႈ စသည့္ အရည္အခ်င္း မ်ားႏွင့္ျပည့္စံုေသာ သူမ်ားလိုအပ္သည္။ အဓိကအားျဖင့္ လိုအပ္သည္မွာ ႐ိုးသားမႈ ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕၏ လြတ္လပ္ေရးေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ အရည္အခ်င္းမ်ားတြင္ အထင္ေပၚဆံုး အရည္အခ်င္းမွာ ႐ိုးသားမႈ ႏွင့္ ကုိယ္က်ိဳးစြန္႕မႈ ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ႏိုင္ငံေရးနားမလည္ပါ။ ႏိုင္ငံေရးတြင္ လည္ပတ္ရသည္ ဆိုသည္ကိုလည္းနားမလည္ပါ။ လည္ပတ္သည္ဆိုသည္မွာ မ႐ိုးသားမႈႏွင့္ စည္းပါးပါးေလးသာ ျခားေတာ့ေသာ အရာျဖစ္သည္။ ထိုေၾကာင့္ မထိမ္းသိမ္းႏိုင္သူမ်ားအဖို႕ လည္ပတ္ရင္းႏွင့္ မ႐ိုးသားေတာ့သည္ကို ေတြ႕ရသည္။

ဤစကားကို ေရးရမည္လက္တြံ႕ေသာ္လည္း မေနႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ေရးရေပေတာ့မည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕သည္ တခါတရံ တစ္ဖက္သတ္ဆန္လြန္းသည္။ ကၽြန္ေတာ္ဆိုလိုခ်င္သည္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕သည္ နအဖကို မေကာင္းေျပာတိုင္း၊ အေျခအေနကို အမွန္အတိုင္းမေျပာဘဲ၊ နအဖကို ဆဲသမွ်၊ ေတာ္လွန္ေရးႀကီး ေအာင္ျမင္ေနသည္ဟု ေျပာသမွ် ေထာက္ခံေနမည္ဆိုလွ်င္လည္း သိပ္ေတာ့ သဘာ၀ မက်လွပါ။ "Free Burma" ေအာ္တိုင္း ေထာက္ခံ ေနမည္ ဆိုပါကလည္း သဘာ၀မက်ပါ။ မႏိုင္းႏိုင္းစေန ေရးေသာ Blog ထဲတြင္ America ၌ "Free Burma" ေအာ္၍ အခြင့္အေရးယူလိုသူမ်ား လည္းရွိၾက ေသးသည္။ ထိုသူမ်ားကို သူရဲေကာင္းႀကီးမ်ား အျဖစ္ သတ္မွတ္ရန္မွာလည္း သိပ္မသင့္ေတာ္လွပါ။ အမွန္တကယ္ မိမိတတ္စြမ္းသေလာက္ လုပ္ၾကေသာ သူမ်ားကို မဆိုလိုပါ။ ေနာက္တစ္ခုမွာ အသံလႊင့္ဌာနမ်ား ျဖစ္သည္။ Blog ဆိုသည္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံ ျပည္သူအားလံုးသို႕ ျပန္႕ႏွံ႕ေလာက္ေအာင္ မစြမ္းႏိုင္ပါ။ Internet Connection ကို ပိတ္လိုက္သည္ႏွင့္ ျပည္တြင္းသတင္းမ်ား အျပင္ထြက္ဖို႕ခက္ ျပည္ပမွ ေရးသားေသာ သတင္းမ်ား ျပည္သူမ်ား ၾကည့္ရဖို႕ခက္ ဆိုေသာအေျခအေနသို႕ ခ်က္ခ်င္း ေရာက္သြားသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံအေၾကာင္း အျပည့္အ၀ ေျပာႏိုင္သည္မွာ အသံလႊင့္ဌာနမ်ားသာလွ်င္ ရွိေပေတာ့သည္။ အသံလႊင့္ဌာနမ်ားမွတဆင့္ ျပည္သူမ်ားကို ဦးေဆာင္ႏိုင္သည္။ ထိုကဲ့သို႕ ဦးေဆာင္ႏိုင္ရန္မွာ လံုေလာက္ေသာ ခုိင္မာတည္ၾကည္ေသာ ဂုဏ္သေရရွိဖို႕၊ ျပည္သူ၏ ယံုၾကည္မႈ ကို ပိုင္ဆိုင္ဖို႕ လိုအပ္ေပသည္။ ထိုအသံလႊင့္ဌာနမ်ားတြင္ ဦးတည္ခ်က္၊ ရည္ရြယ္ခ်က္ ရွိသင့္သည္။ အမွန္အတိုင္း ေျပာရလွ်င္ အသံလႊင့္ဌာန မွေျပာသည္ကို မယံုၾကည္ႏိုင္ေသာ သူမ်ား (ဒီမိုကေရစီ ဘက္ေတာ္သားမ်ား) မ်ားစြာရွိၾကသည္။ အသံလႊင့္ဌာနမ်ားသည္ တခါတရံတြင္ မခိုင္လံုေသာ သတင္းမ်ား ထုတ္လႊင့္တတ္သည္။ ထိုသတင္းမ်ား လြဲေခ်ာ္သြားေသာ အခါ ျပည္သူလူထုတြင္ စိတ္တြင္ မည္ကဲ့သို႕ ယံုၾကည္ရမည္ မသိျဖစ္လာသည္။ အသံလႊင့္ဌာနမ်ားအေနႏွင့္ သတင္းလတ္ဆတ္မႈႏွင့္ သတင္းတိက်မႈရွိရန္ လုပ္ေဆာင္မႈၾကားတြင္ အခက္အခဲရွိသည္ကို နားလည္ပါသည္။ သို႕ေသာ္ ထိုအေၾကာင္းေၾကာင့္ သတင္းမမွန္ကန္ႏိုင္ပါဆိုလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္ ကန္႕ကြက္ပါသည္။ ထိုအရာသည္ အခ်ိန္ႏွင့္ တေျပးညီ အသံလႊင့္ေနရေသာ အသံလႊင့္ဌာန၏ အလုပ္ပင္ျဖစ္ေပသည္။ ေနာက္အေၾကာင္း တစ္ခုမွ အသံလႊင့္ဌာနမွ Interview မ်ားျဖစ္သည္။ တစ္ခါတရံတြင္ လမ္းေၾကာင္းေပး၍ ေမးေနသကဲ့သို႕ ခံစားရသည္။ ထိုအားနည္းခ်က္မွာ Interviewer ၏ အားနည္းခ်က္ျဖစ္သည္။ ျပင္ဆင္သင့္ေပသည္။

ေရွ႕ဆက္ရမည့္ခရီး

အထက္ပါအခ်က္အလက္မ်ား ေပါင္းဆံုခဲ့ေသာအခါ ကၽြန္ေတာ္တို႕လံုေလာက္ေသာ ေအာင္ျမင္မႈ မရခဲ့ပါ။ ျပည္သူတို႕၏ အသက္မ်ားစေတးခဲ့ရသည္။ ထိုစေတးခံရမႈသည္ အလကားမျဖစ္သင့္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕သည္ ထိုသူမ်ား လိုလားခဲ့သည့္ ပန္းတိုင္သို႕ေရာက္ေအာင္ မျဖစ္မေန ေရွ႕ဆက္ၾကရေပမည္။ ထိုသို႕ေရွ႕ဆက္ရန္အတြက္ အထက္တြင္ေျပာခဲ့သည့္အတိုင္း တိက်ခုိင္မာေသာ လမ္းေၾကာင္းလိုအပ္ေပ သည္။ မဟာဗ်ဴဟာ၊ နည္းဗ်ဴဟာမ်ား လိုအပ္ေပသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕အတြက္ ထိုအရာသည္ က်န္ေသာ အရာမ်ားအားလံုးထက္ ပိုမိုအေရးႀကီးေပသည္။

ထိုလမ္းေၾကာင္းကိုရွာေဖြရန္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္ နည္းလမ္း ႏွစ္မ်ိဳးရွိသည္။ ပထမ နည္းလမ္းမွာ အားလံုးတညီတညြတ္တည္း ႀကိဳးစားရမည့္ လမ္းေၾကာင္းကို အားလံုး၏ သေဘာတူညီခ်က္ျဖင့္ ေရြးခ်ယ္ၾကရန္ ျဖစ္သည္။ အားလံုးဆိုသည့္ေနရာတြင္ NLD, ျပည္ပေရာက္ လူငယ္အင္အားမ်ား၊ ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ ၈၈ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ တိုင္းရင္းသား အစုအဖြဲ႕မ်ား အားလံုး ပါ၀င္သည္။ အားလံုး လက္ခံေသာ သေဘာတူညီမႈ ရရန္ျဖစ္သည္။ သို႕မွသာလွ်င္ လူမ်ားအားလံုး၏ တညီတညြတ္တည္းေသာ ေထာက္ခံမႈႏွင့္ ေအာင္ပြဲရေအာင္ ၾကံေဆာင္ႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။ ထိုအဖြဲ႕အစည္းမ်ား ထဲမွ ႏိုင္ငံအတြက္ အသက္စြန္႕ႏိုင္ေသာ၊ ႐ိုးသားေသာ သူမ်ား ရႏိုင္သေလာက္လိုေပသည္။ တစ္ဦးမဟုတ္ ၁၀ ဦးမဟုတ္၊ ၁၀၀ မဟုတ္၊ ၁၀၀၀ မဟုတ္၊ ၁၀၀၀၀ ရႏိုင္သေလာက္လိုေပသည္။ ထိုသူမ်ားအားလံုးသည္ ႏိုင္ငံႏွင့္လူမ်ိဳးအတြက္ အသက္စြန္႕မည့္သူမ်ား ျဖစ္ရေပမည္။ ထိုသူမ်ားသည္ အားလံုးစုေပါင္း ဆံုးျဖတ္ထားေသာ လမ္းေၾကာင္းမ်ားကို အေကာင္အထည္ေဖၚသူမ်ား ျဖစ္ေပမည္။

ဒုတိယနည္းလမ္းမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ကိုမင္းကိုႏိုင္၊ ကိုကိုႀကီးအစရွိသည့္ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းမ်ား ျပန္လည္ လြတ္ေျမာက္ေရးပင္ျဖစ္သည္။ ထိုလြတ္ေျမာက္ေရးကိုပင္ မိမိတို႕တတ္ ႏိုင္သည့္ဘက္မွ (က်န္သည့္ အေၾကာင္းအရာမ်ားကိုေမ့ထားကာ) အားသြန္ခြန္စိုက္ ႀကိဳးပမ္းၿပီး ၄င္းတို႕၏ လမ္းညႊန္ခ်က္မ်ားအတိုင္း အားလံုး သေဘာတူညီစြာ ၀ိုင္း၀န္းေဆာင္ရြက္ၾကဖို႕ျဖစ္သည္။ ထိုေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ အရည္အခ်င္းမ်ား၊ ကိုယ္က်ိဳးစြန္႕မႈမ်ား၊ ႏိုင္ငံအက်ိဳးအတြက္ လုပ္ကိုင္ခဲ့မႈမ်ား မွာ မည္သူမွ် မေလးစား မၾကည္ညိဳဘဲ မေနႏိုင္ေအာင္ ထင္ရွားခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ ထိုေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ ေျပာစကား မ်ားသည္ လြန္စြာမွ ေအာင္ျမင္ဖို႕ရွိေလသည္။

နည္းလမ္း ႏွစ္မ်ိဳးလံုးတြင္ အားနည္းခ်က္၊ အားသာခ်က္မ်ားရွိေပသည္။ ပထမတစ္မ်ိဳးမွာ အမွန္တကယ္ အလုပ္လုပ္ေနသူတိုင္းက စိတ္ကူးယဥ္ဆန္သည္ဟု ေျပာေပမည္။ ထိုကဲ့သို႕ေသာ ျပည္လံုးကၽြတ္ေဆြးေႏြးပြဲမ်ိဳးလုပ္ႏိုင္ရန္မွာ မျဖစ္ႏိုင္ဟုပင္ေျပာေပမည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျမန္မာ Blogger မ်ားအေနႏွင့္ ၀ိုင္း၀န္းေဆြးေႏြး၍ နည္းပညာ အကူအညီျဖင့္ နည္းလမ္းမ်ား ရွာၾကံႏိုင္မည္ဆိုလွ်င္ေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ရွိေပသည္။ အဓိကအခ်က္မွာ အဖြဲ႕အစည္းေပါင္းစံုမွ ၀ိုင္း၀န္းေဆြးေႏြးၿပီးေသာအခါ ထြက္လာေသာ အခ်က္အလက္ ဆံုးၿဖတ္ခ်က္မ်ားသည္ တိက်ခိုင္မာမႈ၊ တတ္ႏိုင္သမွ် အေသးစိတ္က်မႈ လိုအပ္ေပသည္။ တၿပိဳင္တည္းမွာပင္ မေပါက္ၾကားရန္ လိုအပ္ေပသည္။ ပါ၀င္ပတ္သက္သူတိုင္း၏ ႐ိုးသားမႈ လိုအပ္ေပသည္။

ဒုတိယ နည္းလမ္းတြင္လည္း လူတိုင္း၏ ႀကိဳပမ္းအားထုတ္မႈ မျဖစ္မေနလိုအပ္ေပသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လြတ္ေျမာက္ေရးမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕၏ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖစ္သလို နအဖ အေၾကာက္ဆံုးအရာျဖစ္သည္။ ဤအလုပ္သည္လည္း အလြန္တရာမွခက္ခဲေပလိမ့္မည္။ သို႕ေသာ္ မျဖစ္ႏိုင္ေသာ အရာမဟုတ္ပါ။

ဒုတိယနည္းလမ္း၏ အားသာခ်က္မ်ားမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျမန္မာ Blogger မ်ားအေနႏွင့္ မိမိတို႕ ကိုယ္တိုင္ စတင္ႏိုင္ျခင္းျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕တြင္ ဖိႏွိပ္ခံရေသာ ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္မ်ား လြတ္ေျမာက္ လာမႈမ်ား၊ လြတ္ေျမာက္ရန္ ၀ိုင္း၀န္းႀကိဳးပမ္းမႈမ်ားကို နမူနာအေနႏွင့္ ေလ့လာခြင့္မ်ားစြာရႏိုင္သည္။ ထိုနည္းလမ္းမ်ား ထဲမွ မိမိတို႕ လုပ္သင့္ေသာ နည္းလမ္းမ်ားကို ၀ိုင္း၀န္းစဥ္းစား ေရြးခ်ယ္၍ရသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ Blogger မ်ားထဲတြင္ အရည္အခ်င္းရွိေသာ Blogger မ်ားစြာရွိသည္ကို ေတြ႕ႏိုင္သည္။ ထိုသူမ်ားမွ ဦးေဆာင္ကာ တိုက္ပြဲ၀င္၍ ရႏိုင္သည္။

ဒုတိယနည္းလမ္း၏ေနာက္အားသာခ်က္ တစ္ခုမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အေျခခံသည္ သူရဲေကာင္းအားကိုးသည့္ အစဥ္အလာရွိသည္။ ဗဟိုခ်ဳပ္ကိုင္မႈေအာက္တြင္ လုပ္ကိုင္ေသာ အစဥ္အလာရွိသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ အကယ္ ၍ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သာ လြတ္ေျမာက္လာမည္ဆိုပါက ကၽြန္ေတာ္တို႕၏ ပန္းတိုင္သည္ ၇၀% နီးစပ္လာျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။

ကၽြန္ေတာ္အစ၌ ေျပာခဲ့သလိုပင္ ကၽြန္ေတာ္ဘာမွမဟုတ္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ဥာဏ္ေလး တထြာတမိုက္ ျဖင့္ သို႕ေသာ္ေစတနာႏွင့္ ႐ိုးသားစြာ ေျပာလိုသည္ကို ေျပာျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ Blog ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားကို ရက္ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ သြားၾကည့္ျဖစ္သည္။ ယခင္တင္ထားေသာ ပိုစ့္ အေဟာင္းမ်ားစြာကို လည္း ဖတ္ျဖစ္သည္။ Blogger မ်ား၏ အရည္အခ်င္းမ်ားကိုလည္း မ်ားစြာ ေလးစားမိေပသည္။ နည္းပညာ ႏွင့္ပါတ္သက္၍ အလြန္ႏွံ႕စပ္ေသာ Blogger မ်ား။ ဥာဏ္ပညာ ႀကီးမားေသာ Blogger မ်ား မ်ားစြာေတြ႕ခဲ့ ေပသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏိုင္ငံအတြက္ အားကိုးခ်င္ပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္ ေရးခဲ့ဖူးေသာ Blog ယဥ္ေက်းမႈမွာကဲ့သို႕ပင္ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ Blog ဆိုသည္မွာ လံုးလံုး အကၽြမ္းတ၀င္ မရွိေသးပါ။ မည္သည့္စကားကို ေျပာသင့္သည္ မေျပာသင့္သည္ မသိေသးပါ။ သို႕ေသာ္ တစ္ဦးကို တစ္ဦး Tag လုပ္သည္ဆိုသည္စကားကို လြန္စြာၾကားခဲ့ရသည္။ ျဖစ္ႏိုင္လွ်င္ ယခုအေၾကာင္းႏွင့္ ပါတ္သက္၍ အားလံုးကို Tag လုပ္ခ်င္ပါသည္။ နည္းပညာ မကၽြမ္းက်င္ေသာေၾကာင့္ စာႏွင့္သာ Tag လုပ္တတ္သည္ကို ခြင့္လႊတ္ပါ။

ကၽြန္ေတာ္၏ စိတ္ကူးမွာ အကို၊ အမ၊ ညီမ တို႕အားလံုး မိမိတို႕ ကိုယ္ပိုင္ Blog မ်ားတြင္ လည္းေကာင္း၊ အားလံုးသိေသာ အားလံုးပိုင္ဆုိင္ေသာ Blog အသစ္တစ္ခု ေဆာက္၍ လည္းေကာင္း ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေရွ႕ဆက္ရမည့္ ခရီးကို ၀ိုင္း၀န္းေရြးခ်ယ္ၾကပါ။ မိမိတို႕လုပ္ႏိုင္ေသာ အထဲမွ အေကာင္းဆံုး လမ္းကို ၀ိုင္း၀န္း ၾကံေဆာင္လုပ္ကိုင္ၾကပါ ဟု ေျပာလိုပါသည္။

ကၽြန္ေတာ့္၏ Blog ကို အစမွ အဆံုးတိုင္ေအာင္ စိတ္ရွည္သည္းခံကာ ဖတ္႐ႈေပးသည့္ အတြက္ အမွန္တကယ္ကိုပင္ ေက်းဇူးတင္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္အေရးအသားမ်ား မွားယြင္းခဲ့သည္ရွိေသာ ခြင့္လႊတ္ေပးၾကပါဟု ႐ိုေသ ေလးစားစြာ ေတာင္းပန္အပ္ပါသည္။